Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.

Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.
Bork
Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis.
Quis istud possit, inquit, negare?

Easdemne res?: Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;
Bork: Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet;
Bork: Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.
Efficiens dici potest.: Eadem nunc mea adversum te oratio est.

Duo Reges: constructio interrete. Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet.

Ergo in eadem voluptate eum, qui alteri misceat mulsum ipse non sitiens, et eum, qui illud sitiens bibat?

Primum quid tu dicis breve?
Tu quidem reddes;
Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.
Nihil est enim, de quo aliter tu sentias atque ego, modo commutatis verbis ipsas res conferamus.
An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.

Quam haec sunt contraria! hic si definire, si dividere
didicisset, si loquendi vim, si denique consuetudinem
verborum teneret, numquam in tantas salebras incidisset.

Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata
spatia, solitudo erat ea, quam volueramus.

Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;

Mihi enim satis est, ipsis non satis. Nam de isto magna dissensio est. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. An eiusdem modi?