Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Deinde dolorem quem maximum? Duo Reges: constructio interrete. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit.

Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit?

Bork: Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.
Beatum, inquit.: Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.
Bork: Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.
Sed videbimus.: Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?

Quid de Platone aut de Democrito loquar? Antiquorum autem sententiam Antiochus noster mihi videtur persequi diligentissime, quam eandem Aristoteli fuisse et Polemonis docet. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; De vacuitate doloris eadem sententia erit. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.

Neque enim in aliqua parte, sed in perpetuitate temporis
vita beata dici solet, nec appellatur omnino vita, nisi
confecta atque absoluta, nec potest quisquam alias beatus
esse, alias miser;

At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum!
Incendi igitur eos, qui audiunt, vides.

Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Non est igitur voluptas bonum. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Esse enim, nisi eris, non potes.
Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es.
Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono.
Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt.

Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum.
Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit.
Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est.
An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?